Robin heeft het niet zo op musea. Hij schijnt als kind nogal getraumatiseerd te zijn door het Guggenheim museum in New York. Daar had hij een leeg wit doek zien hangen, een ronde steen met het bijschrift ‘kinderhoofdje’ en een touw met een knoop erin. Je kunt hem niet wijsmaken dat het hier gaat om ‘moderne kunst’; hij voelt zich continue gigantisch in de maling genomen worden.
Hij kijkt me dan ook wat bedenkelijk aan als ik hem voorstel om tijdens ons dagje Mérida (volgens onze reisgids het artistieke hart van de regio) ook wat musea te bezoeken. Voor het zover is dwalen we eerst door Mérida zelf. De straten, de huizen en dan met name het Plaza Grande zijn een bezienswaardigheid op zich. Mérida is net zo kleurrijk als de heerlijke fruitontbijtjes die we elke dag geserveerd krijgen op het terras van ons hotel Medio Mundo. Ook dit gebouw past helemaal bij de vrolijke uitstraling van de stad. Van binnen is het knalgeel, van buiten wordt het omheind door lichtblauwe muren met rode deuren. Op de binnenplaats ligt een klein zwembadje tussen met mozaïek bedekte fonteintjes en bloemrijke bomen. Vanaf ons hotel is het een kwartiertje lopen naar het Plaza Grande, het middelpunt van Mérida, waar zich naast spelende kinderen en hordes kwetterende vogels de kathedraal en koloniale gebouwen bevinden. Het grote plein vormt ook de start van onze museumtocht.
Volgens ons reisboek telt Merida vier gebouwen met kunst die zeker een bezoekje waard zijn. We starten bij numero uno, Palacio de Gobierno (het paleis van de gouverneur). Aan de wanden van dit mooie overheidsgebouw hangen grote doeken, gemaakt door de 95-jarige kunstenaar Fernando Castro Pacheco, een beroemdheid in deze regio. Ik dwaal in gedachten langs de schilderijen. De kleuren van Pacheco vertellen een verdrietig, maar ook moedig verhaal over de Maya’s. Over hoe hard de mensen werkten op het land, hoe ze zich verdedigden tegen de Spanjaarden en ook hoe ze later als slaven geketend werden. Bij een schilderij van een maïskolf (volgens de legende zijn Maya’s uit maïs geboren) kom ik Robin tegen, die met zijn gezichtsuitdrukking nogal somber afsteekt tegen de vrolijke kleuren in dit lichtgroene huis.
We steken het plein over en lopen door de poort van het Casa Montejo. Aan de beeldjes boven de ingang is de geschiedenis af te lezen:
...
Westerse mannetjes staan op de hoofden van andere mannetjes die verdacht veel lijken op de Maya’s. Als we de poort door zijn lijkt het of we een bankgebouw binnenlopen en net als we op het punt staan weer om te keren, worden we door een bewaker gewezen op een zijgebouw. De vertrekken in dit gedeelte zijn ingericht met chique meubilair uit Europa en Azië. Kroonluchters, Japanse vazen, porseleinen servies in de kast en schilderijen in gouden lijsten: dit is koloniale chic de friemel. Mooi, maar ik word er ook een beetje ongemakkelijk van.
Op een steenworp afstand bevindt zich de nachtmerrie van Robin: het Museo de Arte Contemporáneo. De zalen zijn groot, koel en leeg. Al worden we door de bewakers nog zo vriendelijk van de ene naar de andere hal geleid, de kunst laat geen diepe indruk achter. We lopen via een stuk steen met twee kralen naar verhuisdozen waarop stukken oude krant zijn gelijmd. Ik moet Robin toch een beetje gelijk geven.
Try before you buy
Het vierde museum houden we voor gezien en we belanden op een bankje op het Plaza Grande. De wereld komt weer tot leven. Een oudere, Mexicaanse man komt naast ons zitten en vertelt ons trots dat hij afstamt van de Maya’s. Hij vertelt over Pacheco, dat de oude man nog steeds leeft en in Merida woont, en over de specialiteiten van de regio: hamacas (hangmatten) en hippie hapa’s (ik kwam er later achter dat je het schreef als jipijapas - ze worden ook wel Panama Hat genoemd). Hij vertelt verder over dat je hangmat het best gemaakt kan zijn van de Sisal plant en dat je voor je ‘m koopt er altijd even in moet gaan liggen: try before you buy. En of we wisten dat je schuin moet liggen in een hangmat en niet recht? En dat je vooral op de breedte van de hangmat moet letten, niet op het gewicht? Toevallig weet hij wel een winkeltje waar ze écht goede hamacas en jipijapas verkopen. Want we waren toch zeker niet van plan Merida te verlaten zonder jipijapa? We durven geen nee te zeggen.
Een andere man in een net pak komt erbij staan. Komen we uit Holanda? Ja, daar is hij weleens geweest, tijdens een rondreis door Europa. Muchas bueno. Wat we vinden van Merida? En waar gaan we hierna heen? Naar Chetumal? Ah, Chetumaaaal! Dat is ook muchas bueno. Maar nu we hier toch zijn, dan komen we toch zeker vanavond wel naar het dansoptreden in het Santa Lucia Park? We worden enthousiast van zijn omschrijving van de traditionele dans en we besluiten om die avond zeker langs te komen. Als de man in het nette pak verdwijnt, verwachten we min of meer dat de overgebleven verhalenverteller ons nu naar zijn hamacas-winkeltje wil loodsen. Maar hij staat op, zegt ook gedag, en verdwijnt tussen het wandelende publiek van het Plaza Grande.
Citytours
Citytours starten elke maandag t/m zaterdag diverse malen vanaf het toeristeninformatiecentrum aan het Plaza Grande, tegenover de kathedraal. Gratis! Ook voor de meeste musea in Mérida hoef je geen entree te betalen.
Dans
Schuif aan bij de Mexicaanse families in het Plaza de Santa Lucia voor een zwierig traditioneel dansoptreden op een warme zomeravond. Jonge mannen en vrouwen dansen op livemuziek de jarana, een Maya-dans waarin Spaanse invloeden duidelijk zichtbaar zijn. Vrouwen dragen hierbij de bekende huipiles, witte katoenen jurken en de mannen witte hoeden.
Markt
Op de (grotendeels overdekte) markt Mercado Municipal Lucas de Gálvez kan je een paar uur zoet zijn met het horen, zien, ruiken en proeven van alles wat er te koop is. Door smalle gangetjes en grote hallen liepen we langs kleding (vooral strakke spijkerbroeken op paspoppen met dikke billen), lappen vlees aan vleeshaken, kippen die kaalgeplukt hun ingewanden tentoonstelden, gefrituurde vissengraten, allerlei vers fruit – van bergen avocado’s, bossen koriander tot knalgroene, rode en gele pepers – en langs een speciale tortilla-oven waar de pannenkoekjes zo uit kwamen rollen.
Hangmat
Mérida is dé plek om een hangmat te kopen, maar laat je wel goed voorlichten over de gangbare prijs en het materiaal. Zo blijven we onze bedenkingen houden over sommige mannen die we op het plein tegenkwamen, al waren de gesprekjes nog zo gezellig.
Hotel Medio Mundo. Niet alleen van de buitenkant van dit gebouw, maar ook van de binnenkant van de kamers word je vanzelf vrolijk. Bij de prijs van een overnachting (wij betaalden 800 pesos per nacht – korting inbegrepen omdat we drie nachten zouden blijven) is het ontbijt op het terras en gebruik van een klein maar verfrissend zwembad inclusief. Het centrum is zo’n tien minuten lopen.
Italiaans restaurant La Tratto aan het Santa Lucia park serveert heerlijke pizza’s uit de steenoven (voor als je de tortilla’s even zat bent).
Let's go to…
My World is Yours hecht belang aan het onafhankelijk kunnen schrijven over de bestemmingen. Ben je geïnspireerd geraakt door de verhalen en/of heb je bruikbare tips gekregen en zou je in de toekomst graag meer reisverhalen lezen op My World is Yours? Doe dan hier een kleine bijdrage voor het onderhouden en uitbreiden van deze website. Alvast heel erg bedankt!
My World is Yours hecht belang aan het onafhankelijk kunnen schrijven over de bestemmingen. Ben je geïnspireerd geraakt door de verhalen en/of heb je bruikbare tips gekregen en zou je in de toekomst graag meer reisverhalen lezen op My World is Yours? Doe dan hier een kleine bijdrage voor het onderhouden en uitbreiden van deze website. Bij een bijdrage vanaf € 5,- ontvang je een mooi vormgegeven e-book (in PDF) van een land naar keuze. Alvast heel erg bedankt!
en ontvang een e-book
